Lauren Conrad Style

Als die-hard Laguna Beach & The Hills fan kon ik het natuurlijk niet laten om de stijlbijbel van Lauren aan te schaffen. Dus stapte ik gister op de fiets en reed ik naar Den Haag, ja lieve lezers, speciaal voor een boek fietste ik door weer en wind 45 minuten heen en een uur (tegenwind) terug. (Dat ik een tussenstop maakte bij H&M en m'n voornemen nog verder ter zielen bracht laat ik even achterwege)

Goed, het boek. Toen ik thuis kwam na die helse fietstocht kroop ik natuurlijk met een mok warme thee en kruidnootjes en het boek op de bank en vier uur later had ik het van cover to cover gelezen.

Het bladert heerlijk weg, het zijn mooie foto's, echt Lauren. Je hoort Lauren praten terwijl je leest. Ik kwijlde bij haar mooie jurkjes, haar Chloe laarzen, haar zwarte suede Louboutin platformpumps, haar prachtige lokken, haar Chaneltassen en een prachtige Cashmere sjaal. Ik wilde het allemaal.

Of ik echt veel nieuwe dingen geleerd heb? Niet echt, het meeste wist ik ergens wel. Maar omdat Lauren's stijl niet heel veel verschilt met mijn eigen stijl is het toch wel erg leuk om te lezen. Om het allemaal op een rijtje te staan. Ik dacht vaak 'oh ja, dat kan ik ook wel weer eens doen'. 

Heerlijk boek voor een regenachtige middag met kruidnoten en een grote pot herfstthee dus, en laat het weerbericht nou voor de komende tijd alleen nog maar regenachtige dagen voorspellen, en laat de kruidnoten en herfstthee nou weer volop te koop zijn..

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Hell to the Glee

Dat ik een zwak heb voor Amerikaanse Televisieseries weet ik (en waarschijnlijk ook jij) al langer dan vandaag. Toch dacht ik, of beter gezegd, hoopte ik, dat dat voor Glee en Hellcats niet zou gelden. Stom natuurlijk, ik had mezelf beter moet kennen, maar...

Wat is er nou zo leuk aan een stelletje losers op de middelbareschool die liedjes zingen? Serieus, daar kon ik me echt geen voorstelling bij maken. Ik kijk liever naar Blair & Serena's met prachtige, inspirerende outfits en New York, en Parijs, en Chuck en Nate en Dan! Maar ik heb ontdekt dat ik het ook helemaal niet erg vind om naar een stelletje mafkezen te kijken en dat die mafkezen eigenlijk helemaal zo maf nog niet zijn. En de liedjes zijn vrolijk en de verhaallijn wordt steeds leuker. Ik noem mezelf liever nog geen Gleak, daarvoor is het nog net iets te vroeg, maar dat is heerlijke afleiding op de hometrainer.

Dan Hellcats, de zoveelste serie over Cheerleaders.. Maar wat zeg ik nou? Ik ken eigenlijk helemaal nog geen serie over Cheerleaders, hooguit een paar films. Hellcats is leuk, de acteurs zijn leuk, het verhaal is leuk, de muziek is leuk, ik kijk met grote ogen naar de kunsten die ze vertonen. Man, vroeger dacht ik dat Cheerleaders een beetje met pompoms liepen te zwaaien en heb ik mezelf op een zwak moment nog wel eens afgevraagd waarom je in Nederland zo weinig Cheerleaders hebt en dat ik dat zelf graag wilde zijn, maar als ik dit zie.. Dat kan ik dus nooit van mijn leven, zelfs niet in een ander leven. 

Maar fijn, we hebben er weer twee kleine serie-verslavingen bij. Moet mezelf houden aan een maximum van een enkele aflevering per dag, maar moet zeggen dat mijn goede voornemen aardig op de proef wordt gesteld. Het is dat ik het druk heb met andere dingen, anders...

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

xoxo

Gossipgirlonline.net

Ligt het aan mij of zijn de outfits van Blair & Serena dit seizoen nog geweldiger dan voorgaande seizoenen? Ik kan maar niet stoppen met kwijlen. Dat gouden colbert van Serena? Fabulous. De vrolijke snoepjesoutfits in Parijs, de adembenemende rode jurk van Blair? Fabulous.

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

myPhone

Eindelijk is 'ie van mij! Niet de iPhone die ik in eerste instantie wilde, ik wilde wit, maar dat maakt nu eventjes niet uit. Ik moest hem gewoon NU hebben en kon echt niet nog een paar maanden op een witte wachten. En zoals mijn moeder al zei, Annemerel tegen de tijd dat die witte in de winkel ligt is deze al lang weer in jouw handen gesneuveld, dus doe nou maar gewoon.

Van je familie moet je het hebben.

Ik ben er blij mee. Hij is drie keer sneller dan mijn vorige telefoon (hier heb ik wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, geloof me), de camera is beter, ik kan eindelijk weer nieuwe liedjes en applicaties kwijt (heb nu 32gb) en het is gewoon weer lekker een nieuw ding en dat is leuk. 

Ik kan me serieus niet eens meer voorstellen dat ik ooit een andere telefoon boven een iPhone zou verkiezen..

Liefs,

Annemerel

Crazy Obsessive Couch Potato

Deze zomer mag je gerust de zomer met de 'serie-verslavingen-van-Annemerel' noemen. Bewaar ik mijn obsessieve tv-serie gedrag meestal vooral druilerige herfst en wintermaanden, deze zomer, de laatste weken ook wel wat van een druilerige herfst weg hebbend, ben ik aan iedere serie waar ik gewoon een aflevering van kijk spontaan verslaafd.

Het begon met mijn her-ontdekking van The OC. Een paar jaar geleden leefde ik op OC-energie. Ik stond er mee op, ging er mee naar bed, droomde ervan, 's nachts en overdag, ja het was heel erg. Een paar maanden geleden haalde ik eindelijk mijn vriendje over de serie met mij te kijken en sindsdien kijken we iedere avond voordat we gaan slapen The OC. Inmiddels zijn we bijna door seizoen drie heen, dus de serie is alweer bijna ten einde..

Ergens halverwege juli -toen het nog wel gewoon prachtig weer was- ontdekte ik Pretty Little Liars. Iedereen tweette erover en ik werd nieuwsgierig. Ik was hooked. Ik keek de eerste zes aflevering in een dag. Toen ik aflevering zeven wilde downloaden lukte dat niet, bleek nou, er waren pas zes afleveringen. Wist ik veel. Een paar weken geleden was aflevering tien, de voorlopig laatste aflevering, en wat was ik depri dat ik nou nog steeds niet wist wie nou die mysterieuze A. was.

Maar lang treurde ik niet, want ik ontdekte gewoon de volgende serie, Teen Mom. Het vervolg op 16 & Pregnant, waarin vier jonge moeders hun baby proberen te verzorgen en nogal wat probleempjes hebben met vriendjes en ouders. Ik raakte dusdanig aan de serie verslaafd dat ik zelf ook een kleine erwt wilde. Ja lieve lezers, dat lezen jullie goed. Gelukkig heb ik nog genoeg werkende hersencellen om die gekke ilusies te laten voor wat ze zijn, maar toch.

Vorige week begon ik, ook na een aantal twitterberichtjes, eindelijk aan The Vampire Diaries. De afgelopen zes dagen heb ik iedere dag gewerkt maar geloof het of niet, ik heb toch nog de tijd weten te vinden om alle 22 afleveringen van het eerste seizoen te bekijken. En ja, nu ben ik dus hooked. Het is Twilight all over again. Jeezz.. het is ronduit lachwekkend, dat een 21-jarige 'jonge vrouw', afgestudeerd, zo hopeloos kan zijn dat ze werkelijk waar ieder uur van de dag wel eventjes denkt aan de ondeugende ogen van vampier Damon, de lieve blik van zijn broertje Stefan en de pure schoonheid van Elena.

Maar morgen is het 1 september. Dan is het afgelopen hoor. Ga ik gewoon weer terug naar 'mijn echte wereld', zonder vampieren, tienermoeders en stalkende overleden vriendinnen. Deal?!

Liefs,

Annemerel