Vandaag was...
Minstens tien keer wakker schrikken van wel hele rare dromen (die allemaal wel bij elkaar paste en ergens ook wel fijn waren..)
Om kwart over zes gewekt worden van de wekker, voor het eerst in minstens zes weken weer een keertje voor negen uur eruit (mijn ritme is ernstig aangetast door m'n werk in de horeca).
Voor je kast staan en met je suffe kop verkeerde kleding aan trekken en je make-up vergeten (hoe kan dat?)
Over de weg naar je werk joggen omdat je eigenlijk al te laat bent, zeker als je moet lopen. En over straat, omdat het voetpad meer weg had van Thialf in Heerenveen dan de de stoep as we know it.
Op je werk komen en heerlijk tot rust komen met een vers gebakken roombotercroissantje en een zacht gekookt eitje.
Enthousiast zijn over het idee dat je baas vandaag opnames heeft voor een programma op de publieke omroep, omdat het gewoon leuk is om je werk terug te zien op TV.
Je werkelijk lam schrikken omdat je hoort dat jij ook gefilmd gaat worden en ook nog moet gaan praten, over gerechten die je zojuist voor het eerst gezien hebt (nieuwe kaart!) en natuurlijk met de meest exotische ingredienten en structuren.
Tussendoor een mailtje krijgen met *exciting* maar nog even geheim, want absoluut nog niet zeker, nieuws. Maar er eigenlijk niet van kunnen genieten omdat je kotsmisselijk bent van het idee dat je zo moet gaan praten voor een camera.
Je afvragen waarom je het leuk vind om in de belangstelling te staan, maar als puntje bij paaltje komt toch doodsbang voor een stomme camera blijkt te zijn.
Uiteindelijk na een beetje stotteren het er natuurlijk toch nog niet zo heel erg slecht van afbrengen (maar natuurlijk voor mijn idee wel ver-schrik-kelijk!)
Te horen krijgen dat er toch nog veel geknipt wordt dus dat ik niet boos moet zijn als er niet zo veel van mij overblijft.
Antwoorden dat ik daar absoluut geen problemen mee heb en dat ze me er met alle liefde volledig uit mogen knippen.
Na iets meer dan tien uur naar huis wandelen, omdat ze je niet willen brengen omdat lopen gezond voor je schijnt te zijn.
Onderweg vriendinnetje met d'r vader tegen komen die mij graag thuis willen brengen.
Thuis komen en bedenken, het viel allemaal best wel mee.
Liefs,
Minstens tien keer wakker schrikken van wel hele rare dromen (die allemaal wel bij elkaar paste en ergens ook wel fijn waren..)
Om kwart over zes gewekt worden van de wekker, voor het eerst in minstens zes weken weer een keertje voor negen uur eruit (mijn ritme is ernstig aangetast door m'n werk in de horeca).
Voor je kast staan en met je suffe kop verkeerde kleding aan trekken en je make-up vergeten (hoe kan dat?)
Over de weg naar je werk joggen omdat je eigenlijk al te laat bent, zeker als je moet lopen. En over straat, omdat het voetpad meer weg had van Thialf in Heerenveen dan de de stoep as we know it.
Op je werk komen en heerlijk tot rust komen met een vers gebakken roombotercroissantje en een zacht gekookt eitje.
Enthousiast zijn over het idee dat je baas vandaag opnames heeft voor een programma op de publieke omroep, omdat het gewoon leuk is om je werk terug te zien op TV.
Je werkelijk lam schrikken omdat je hoort dat jij ook gefilmd gaat worden en ook nog moet gaan praten, over gerechten die je zojuist voor het eerst gezien hebt (nieuwe kaart!) en natuurlijk met de meest exotische ingredienten en structuren.
Tussendoor een mailtje krijgen met *exciting* maar nog even geheim, want absoluut nog niet zeker, nieuws. Maar er eigenlijk niet van kunnen genieten omdat je kotsmisselijk bent van het idee dat je zo moet gaan praten voor een camera.
Je afvragen waarom je het leuk vind om in de belangstelling te staan, maar als puntje bij paaltje komt toch doodsbang voor een stomme camera blijkt te zijn.
Uiteindelijk na een beetje stotteren het er natuurlijk toch nog niet zo heel erg slecht van afbrengen (maar natuurlijk voor mijn idee wel ver-schrik-kelijk!)
Te horen krijgen dat er toch nog veel geknipt wordt dus dat ik niet boos moet zijn als er niet zo veel van mij overblijft.
Antwoorden dat ik daar absoluut geen problemen mee heb en dat ze me er met alle liefde volledig uit mogen knippen.
Na iets meer dan tien uur naar huis wandelen, omdat ze je niet willen brengen omdat lopen gezond voor je schijnt te zijn.
Onderweg vriendinnetje met d'r vader tegen komen die mij graag thuis willen brengen.
Thuis komen en bedenken, het viel allemaal best wel mee.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog with bloglovin
Follow my blog with bloglovin
Leuk stukje! Drukke dag zeg:)
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk best wel een bijzondere dag op je werk dus.. :)
BeantwoordenVerwijderenhaha, kei grappig stukje, ook echt gaaf van die tv opnames (:
BeantwoordenVerwijderenKlinkt als best wel een hele exciting day! Nu ben ik natuurlijk wel bloed nieuwsgierig waneer we jou televisie debut mogen bewonderen!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt eigenlijk best spannend. Wanneer komt het op tv?
BeantwoordenVerwijderenFijne kerstdagen Annemerel, ik lees met plezier wat je allemaal beleeft - hier in Thailand :)
BeantwoordenVerwijderensuper leuk, ben benieuwd naar het mailtje! en bevalt de nieuwe kaart?
BeantwoordenVerwijderenjoin the give-away on my blog here: http://www.fashionisaparty.com/2010/12/give-away-50-euro-free-shopping-at.html