"An! We moeten volgens mij gaan eten bij Pierre Gagnaire" "Oh natuurlijk schat, klinkt gezellig, reserveer maar!"
Juist, hoewel ik heus mijn fair share van de culinaire wereld af weet, wist ik nog niet echt waar ik ja op had gezegd. Pierre Gagnaire heeft in vier uur al mijn eerdere restaurantervaringen te niet gedaan. Want eten bij Pierre Gagnaire, dat is met niks te vergelijken.
Dat begon al met de geweldige ontvangst, het glas Champagne dat nog net even lekkerder smaakte, de menukaart waar geen prijzen op stonden (omdat vrouwen die nou eenmaal niet horen te zien.. of zoiets totaal onfeministisch, maar dat maakte vanavond echt niet uit..) We hadden nog geen gerecht besteld, of onze tafel stond al vol met amuses.
Het hele restaurant stil, maar toch vol, met nette dames en heren, minstens twintig jaar ouder dan wij. Zat ik weer met mijn camera. Durfde niet te flitsen, want he, ik vestigde op deze manier al genoeg aandacht op onze tafel, maar ik had aan het eind van de avond toch mooi meer dan 100 foto's gemaakt.
Ik koos de Langoustine, met krab. Alleen een hoofdgerechtje, want ook al had ik geen kaart met prijzen, ik kon ze vanaf de kaart van m'n vriend zo ongeveer wel ruiken. En daar komt bij, ook al bestelde ik maar een gerecht, er werden er vijf geserveerd (de twintig miljoen amuses niet eens meegerekend). Het was fabuleus.
Uiteindelijk toch maar een dessert besteld, want het klonk zo heerlijk en we konden er een delen zonder dat ze daar ook maar een heel klein beetje gek van op keken. De chocolade soufle, geserveerd met een creme van chocolade en pistache, vijf bonbons en een chocolade petit fours. En ja, dat was inderdaad een half dessert.
Het aller leukste was nog wel het feit dat we de keuken in mochten! De ober vroeg aan ons"willen jullie soms de keuken bekijken en foto's maken" Uh Jaaa! Heel indrukwekkend om te zien. Op zo'n kleine (hete) oppervlakte, zoveel mensen hard aan het werk! Na de keuken nog een uur in de wijn'cave' gesnuffeld met de sommelier, maakte het helemaal speciaal.
En nu wil ik nooit meer minder eten dan Pierre Gagnaire... (Grapje natuurlijk! Op de terugweg van Parijs maakten we gewoon weer een stopje bij de MacDrive, don't worry, heb nog geen last van culinaire sterallures!)
[To be continued]
[To be continued]
Liefs,
Annemerel
Follow my blog with bloglovin
Follow my blog with bloglovin
Wat weer een leuke post meid en mooie foto's. :) Het maakt mij helemaal enthousiast om naar Parijs te gaan!! De Chanel oorbellen zijn prachtig, wil ik ook nog heel graag, hoe duur zijn die als ik vragen mag? Snap het wel als je het hier misschien niet wilt neerzetten, zou je mij dan willen mailen (acvanzwol90@gmail.com)?Ik wil het heeel graag weten hihi!
BeantwoordenVerwijderenHe wat leuk allemaal! Reclame voor die zaak maken ;) nu gaan we massaal naar dat restaurant op zoek natuurlijk ;)
BeantwoordenVerwijderenziet er yummy uit!
BeantwoordenVerwijderenZo, das leuk dat je inde keuken mag kijken + fotos, ken niet veel nederlandse restaurants die dat zouden toestaan!...
BeantwoordenVerwijderenMaar zoals altijd, weer een super leuk stukje!
Oeh dat ziet er goed uit! maar ik ga nooit naar chique restaurants omdat ik altijd bang ben dat ik alsnog uitgehongerd terug kom omdat die porties altijd zo klein zijn. maar misschien ga ik dit toch eens proberen (:
BeantwoordenVerwijderenSuper leuk om je belevenissen op de voet te kunnen volgen!!
BeantwoordenVerwijderenMisschien een rare vraag maar de ketting die je draagt op al je foto's, staat daar iets in gegraveerd? En mag ik vragen waar je 'm hebt gekocht? Ik ben namelijk al een tijdje op zoek naar zoiets!
xxx Anne (hushforfashion.blogspot.com)