TIRZA.

Tirza, de film, geregisseerd en geschreven door Rudolf van den Berg, naar het boek van Arnon Grunberg. Maandag had ik het geluk dat ik samen met een vriendin de premiere van de film in de prachtig gerenoveerde bioscoop Het Buitenhof in Den Haag mocht bijwonen.

Het was nog bijna niet doorgegaan. Ik zei mijn naam, stond niet op de lijst. Zei toen de naam van degene die de kaartjes geregeld had, maar die naam kwam de dames bij de deur niet eens bekend voor. We konden niet naar binnen, want ik stond niet op de lijst en de zaal zat vol. Even wilde ik stampvoetend weglopen, totdat ik me omdraaide en een fles wijn zag staan die me heel erg bekend voorkwam en die in Nederland alleen te verkrijgen is bij de leverancier die twee kaartjes voor mij geregeld had. Waarom ik dat niet eerder had gezegd? Nou geen idee.

Ik ging de film compleet blanco in. Ik wist dat Gijs Scholten van Aschat de hoofdrol speelde en Sylvia Hoeks de rol van Tirza op zich had genomen. Wat de relatie tussen van Aschat en Hoeks was wist ik niet, ik wist niet eens wie Tirza was. Ja, het klinkt nu net alsof ik de afgelopen vier jaar in een voor cultuur afgesloten grot heb geleefd in plaats van dat ik mijn bachelor heb gehaald die valt onder de studie 'Nederlandse Taal & Cultuur' maar het is helaas niet anders.

Ik wist dus niet wat er ging gebeuren. Ik wist niet waarom de arme man zich zo ontzettend rot voelde. Ik kon alleen maar raden dat er iets vreselijks had voorgevallen. Ik voelde me ongemakkelijk, wilde de man troosten, een arm om hem heen slaan, want och wat leed hij. Gijs, Chapeau! Als Jorgen Hofmeester ben je de eerste mannelijke acteur waar ik me niet seksueel tot voel aangetrokken, maar wie ik toch zou willen knuffelen en waar ik in een kleine twee uur van ben gaan houden. Tot het bittere eind.

Sylvia als Tirza is ontwapenend. Zelfs als puber met beugel en een te grote capuchontrui zet Sylvia nog een geloofwaardige Tirza neer, ook al is zelf minstens tien jaar ouder. Ze is mooi, puur, echt en ieder ander bijvoeglijk naamwoord in die richting. Sylvia zet Tirza zo neer dat je volkomen begrijpt waarom haar vader, Jorgen Hofmeester zo'n intense (vader)liefde voor haar koestert.

Verder wil ik over het verhaal liever niets vertellen. Ik wil dat jullie hem gaan zien en ik hoop dat jullie hem net zo blanco kunnen bekijken als ik heb mogen doen. Het nieuwsgierige Aagje in mij wilde tijdens de film steeds stiekem haar telefoon pakken en googlen wat er nu in godsnaam aan de hand was, maar mijn verstond won het gelukkig van het Aagje en wat vertrok ik van pijn en verdriet toen het mysterie uiteindelijk voor de kijker duidelijk werd.

Tirza is een juweeltje. 

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin