Goed, een beetje met tegenzin geef ik toe dat ik verschrikkelijk nerveus ben. Ik kan mezelf powerspeeches geven, maar vijf minuten daarna komen de kriebels alweer terug. Wat is dit nu ineens? Ik was zo van mezelf overtuigd?!
Ik ben bang om te falen en na m'n laatste hardlooprondje dinsdag heb ik het idee dat de kans dat ik faal alleen maar groter is geworden. Ik liep tien kilometer, maar ik heb ze nog nooit zo langzaam gelopen. Het lag niet aan m'n benen of aan vermoeidheid, het lag aan een klein probleempje in m'n buik. Nu kun je zeggen, ach meisje dat is toch juist goed nieuws, de reden dat het niet lekker liep was omdat je buikpijn had.
Maar kijk zo makkelijk ligt het dus niet. Ik ben me namelijk heel erg bewust van het feit dat ik zondag ook zo'n soort probleempje kan krijgen. En dat zou heus zo gek nog niet zijn, want m'n buik is de laatste maanden sowieso een bitch en hoe gezonder ik eet, hoe erger het lijkt te worden. Ik laat de antibiotica die ik van de dermatoloog moet slikken al staan, ik heb alle voedingsmiddelen waar ik buikpijn van dacht te krijgen al een keer op de verbodenlijst gezet, maar niks helpt.
Ik zal jullie de walgelijke details besparen, maar ik ga van de week toch maar een keertje naar de huisarts. Maar goed, daar heb ik morgen dus helemaal niks aan.
Ik ben niet alleen bang voor lichamelijke kwaaltjes, ik ben ook bang voor mijn mede lopers, ik bedoel, ik ben een groentje, eigenlijk net nog niet genoeg in vorm.. Gister had ik nog niet eens een hardloopbroek. Die heb ik toch maar gekocht gistermiddag, zwart met hardroze, wit shirtje erop, helemaal Annemerel(.com). Ik was bang dat het niet lekker zou zitten, maar ik heb hem net voor de grap eventjes aangetrokken en nu wil ik hem dus niet meer uitdoen. Dit zit echt fantastisch.
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb een beetje last van faalangst.. Ik vind het vervelend dat ik niet precies weet wat me te wachten staat, terwijl dat juist zo leuk kan zijn. Ik weet bijvoorbeeld nog niet hoe ik bij de start kan komen, ik weet niet waar ik m'n startnummer kan halen, ik weet niet waar ik de rest van m'n spullen moet laten.
Dus lieve mensen, ik ga er mee op houden, ik kijk nu alleen nog maar naar wat ik wel weet.. En dat is.. dat ik het zo graag wil dat het wel heel gek moet lopen wil ik het niet redden.
Liefs,
Ik ben bang om te falen en na m'n laatste hardlooprondje dinsdag heb ik het idee dat de kans dat ik faal alleen maar groter is geworden. Ik liep tien kilometer, maar ik heb ze nog nooit zo langzaam gelopen. Het lag niet aan m'n benen of aan vermoeidheid, het lag aan een klein probleempje in m'n buik. Nu kun je zeggen, ach meisje dat is toch juist goed nieuws, de reden dat het niet lekker liep was omdat je buikpijn had.
Maar kijk zo makkelijk ligt het dus niet. Ik ben me namelijk heel erg bewust van het feit dat ik zondag ook zo'n soort probleempje kan krijgen. En dat zou heus zo gek nog niet zijn, want m'n buik is de laatste maanden sowieso een bitch en hoe gezonder ik eet, hoe erger het lijkt te worden. Ik laat de antibiotica die ik van de dermatoloog moet slikken al staan, ik heb alle voedingsmiddelen waar ik buikpijn van dacht te krijgen al een keer op de verbodenlijst gezet, maar niks helpt.
Ik zal jullie de walgelijke details besparen, maar ik ga van de week toch maar een keertje naar de huisarts. Maar goed, daar heb ik morgen dus helemaal niks aan.
Ik ben niet alleen bang voor lichamelijke kwaaltjes, ik ben ook bang voor mijn mede lopers, ik bedoel, ik ben een groentje, eigenlijk net nog niet genoeg in vorm.. Gister had ik nog niet eens een hardloopbroek. Die heb ik toch maar gekocht gistermiddag, zwart met hardroze, wit shirtje erop, helemaal Annemerel(.com). Ik was bang dat het niet lekker zou zitten, maar ik heb hem net voor de grap eventjes aangetrokken en nu wil ik hem dus niet meer uitdoen. Dit zit echt fantastisch.
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb een beetje last van faalangst.. Ik vind het vervelend dat ik niet precies weet wat me te wachten staat, terwijl dat juist zo leuk kan zijn. Ik weet bijvoorbeeld nog niet hoe ik bij de start kan komen, ik weet niet waar ik m'n startnummer kan halen, ik weet niet waar ik de rest van m'n spullen moet laten.
Dus lieve mensen, ik ga er mee op houden, ik kijk nu alleen nog maar naar wat ik wel weet.. En dat is.. dat ik het zo graag wil dat het wel heel gek moet lopen wil ik het niet redden.
Liefs,
Annemerel
Follow my blog with bloglovin
Follow my blog with bloglovin
Het komt echt goed. Jij presteert super onder druk, dat heb je al bij meerdere tentamens en andere zaken laten zien. En als je het 1 keer hebt gedaan, is het de volgende keren ook meteen minder eng. Heel veel succes!
BeantwoordenVerwijderenLieve meid,
BeantwoordenVerwijderenWat rot dat je zo'n buikpijn hebt! En al zo lang. Bezoekje aan de huisarts klinkt als een goed idee.
Maar nu over de city-pier-city: ondanks dat kwaaltje ga jij het hartstikke goed doen! Je wilt het, dus lukt het. Zo zit het gewoon. Wanneer jij morgen over de finish rent voel je je geweldig. Misschien is die buikpijn dan ook als magie verdwenen, want zo gaan die dingen (maakt de zenuwmomenten die je van te voren beleeft niet makkelijker, maar toch).
YOU CAN DO IT!! En ik kijk al uit naar het volgende berichtje waarin staat dat je het (natuurlijk) hebt gehaald en dat je je super voelt :).
Succes!!!
xoxo D
Slechte timing, die buikpijn... je hebt er zo hard voor gewerkt!
BeantwoordenVerwijderenAls je er helemaal voor gaat dan moet je het gewoon redden! :D
En als je het niet redt? Dan heb je het in elk geval gebrobeerd, dat is altijd nog beter dan het opgeven voordat je weet of het gaat lukken :)
Trouwens, ik weet niet hoe erg je zenuwen zijn, maar het ook kunnen komen dat je buikpijn hebt van de zenuwen. Vrij onwaarschijnlijk, maar het zou kunnen!
Heeeeeeeeeeeeeeeel veel succes, you can do it! :)
Hee gek, het gaat je lukken hoor! Niet zo onzeker worden nou, je gaat 'm redden :) for sure!
BeantwoordenVerwijderenMorgen na een aantal (kilo)meters denk je waar had ik ook alweer buikpijn van? Het zullen vast de spanningen zijn!
BeantwoordenVerwijderenSucces en je kunt het!!
Groetjes, Renske
In ieder geval veel succes hoor! xx.
BeantwoordenVerwijderenaahw het gaat je vast lukken! Het gaat vaker wel dan niet goed toch de laatste tijd met hardlopen?
BeantwoordenVerwijderenEr is trouwens meestal een kledingkar waar je de rest van je spullen in kan droppen bij de start, en die vervolgens bij de finish staat zodat je ze daar weer op kunt halen.
HEEL VEEL SUCCES!!! Je kan het, daar ben ik van overtuigd!
xx Karlijn
Je praat al als een ervaren hardloopster want elke loper heeft de laatste week, dag voor de start overal last van en veel geklaag over pijntjes en noem maar op.Het gekke is dan wel elke keer dat ze als hazen vertrekken zo snel en dat alle pijntjes plots zijn verdwenen ;-).
BeantwoordenVerwijderenHardlopen is ook voorbereiding en het belangrijkste eigenlijk.
Bij de start is alles vergeven en vergeten en dan kalm blijven en denk aan de finish en bij km 17 a km 18 is het moeilijk en daarna ben je er.
Sucses.
Het komt vast wel goed!:) heel veel succes
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk komt die buikpijn van het nieuwe voedingspatroon. Je lichaam is zich aan het reinigen en daarvan krijg je buikpijn ;)
BeantwoordenVerwijderenHoe heb jij het hardlopen opgebouwd, ik wil ook graag beginnen, maar weet niet goed hoe ik me ertoe moet zetten! X