Life's better blonde

Vandaag heb ik mijn blonde haarkleur weer heerlijk eer aan gedaan. Ik heb een beetje stress. Of nou ja, ik weet niet of ik stress heb, maar ik voel me een beetje raar. Morgenochtend -veeltevroeg- heb ik een tentamen van het geschiedenis vak wat ik volg. Het vak heeft de geweldige titel 'Over kwaad & geweld in Europa, de geschiedenis van de Europese cultuur in de twintigste eeuw'. Dus.. De laatste keer dat ik een geschiedenistentamen had is alweer zo'n drie jaar geleden en dat was mijn VWO examen (8) en de laatste keer dat ik een geschiedenis-achtig tentamen had dat was wetenschapsfilosofie vorig jaar (5,5). Ik heb geen oefententamens, er zijn geen samenvattingen, kortom ik weet me God niet wat me te wachten staat!

En daarom voel ik me dus een beetje raar. Ik heb de stof twee keer gelezen, kan me nog maar vaag herinneren wat er geschreven stond maar ik heb absoluut de tijd niet om het nog een keer te lezen (zeshonderd bladzijde.. mijn naam is nog altijd Annemerel en dus niet Gekke Henkie) en mijn aantekeningen van de hoorcolleges ken ik zo'n beetje uit mijn hoofd. Dus ja, wat valt er dan eigenlijk nog te doen? Ik heb vandaag dus ook weinig aan het tentamen gedaan, maar ik heb toch de hele tijd het idee dat ik wel wat zou moeten doen en dat geeft me dat rare semi-stresserige gevoel. 

Wat ik vandaag dan wel gedaan heb? Ik heb stad en land afgereisd om zwarte jasjes bij elkaar te zoeken voor Elzenduin. Ik had een leuk jasje gezien, maar ja dan hebben ze natuurlijk ook weer niet zo'n voorraad dat ze een heel bedrijf kunnen voorzien. Ik moest dus op pad en stiekem vond ik dat helemaal niet erg. Shoppen om vervolgens je bonnetjes weer in te leveren, ge-wel-dig. 

Maar goed, even naar de moraal van dit verhaal, mijn blonde haarkleur die zich vandaag weer zo lekker heeft doen gelden. Ik ging dus naar Den Haag, maar wilde niet het centrum met mijn auto in dus zou mijn auto bij de tram parkeren. Maar toen ik aan kwam rijden zag ik dat de tram net weg reed. In wachten ben ik nooit zo goed, dus ik zou wel even de tram in gaan halen. Zo gezegd, zo gedaan. Het race monster in mij kwam boven rijzen en na een tijdje zag ik in mijn buitenspiegel de tram al niet eens meer rijden. Tijd om te parkeren dus. Ik parkeerde mijn auto, sloot hem netjes af, klapte zelfs mijn spiegel in. Het ging allemaal prima. Zelfs dat sprintje wat ik op mijn veel te hoge oncomfortabele H&M hakken rende leek als vanzelf te gaan.

Nee, het probleem kwam pas op de terugweg. Toen ik uitstapte stond mijn auto er niet meer. Lichte paniek, wat zeg ik, grote paniek. Ik belde mijn moeder, hing toch maar snel weer op want wilde haar geen hartaanval bezorgen (haar auto) en ondertussen liep ik ongelovig naar de plek waar mijn auto gestaan had. WTF? Hij is weg? Ik liep nog een stukje, had ik hem niet toch iets verder weg geparkeerd? Nee dat kan niet zo lang heb ik echt niet gelopen. Fuck. Wat nu? Oh.. huh? Zie ik daar nou nog een tramhalte? Ja... warempel. En dat autootje daar in de verte, dat lijkt verdacht veel op mijn moeders grijze Ford Kaatje. 

Nee he.. Ik ben bij de verkeerde halte uitgestapt? Laan van Eik en Duinen of Nieuwendamlaan? Wat scheelt het? Nou ja 500 meter.

Tot zover mijn hoogblonde momentje. Nou ja, beter nu dan morgen, als ik om het onchristelijke tijdstip van vijf VOOR zes de bus moet hebben (of een half uurtje later als ik mijn vader heel lief aan kijk...)

Liefs.