Poor excuses

Ik ben echt grootmeesteres in het verzinnen van slappe smoesjes om mijn eigen regels te omzeilen.

Zo nam ik gister mijn nichtje mee naar Amsterdam, zij moest meelopen met een student en wie is er dan een beter voorbeeld van een student, dan ondergetekende? Ik zag dit dagje uit als de perfecte reden om te lunchen bij de Bijenkorf, koffie te drinken bij Starbucks en te dineren bij Julia's. Want hé als mijn nichtje moet zien wat studeren in Amsterdam betekent (althans voor mij), dan moet ik haar toch ook al mijn favoriete guilty pleasure adresjes laten zien.

Ook eet ik nu al vier dagen taart. Eerst was mijn vader echt jarig en de dagen erna kwamen de smoesjes. Mijn vader was gister jarig, mijn vader was eergister jarig, mijn vader was drie dagen geleden jarig, je begrijpt hoe het verder ging.. Op het moment ligt er nog maar één Boschebol in de koelkast en je begrijpt vast wel waar mijn gedachten zo af en toe naartoe dwalen.

Ik heb nu ook iets bedacht als ik geen zin heb om te sporten en liever lui in mijn bed lig, mijn spieren in mijn kuiten worden te groot. Dat is natuurlijk grote onzin, want één ik kan ook heel makkelijk sporten zonder mijn kuiten te trainen en twee, die spieren in mijn kuiten zijn in ieder geval beter dan die losse flubbers die ik eerst had.

Nu wil ik alleen nog heel graag een excuus voor mijn op zijn tijd ongelooflijk kinderachtige muzieksmaak. Serieus, het is toch niet normaal als Miley Cyrus & Taylor Swift de artiesten zijn waar je in 2009 het meest naar hebt geluisterd? Dus, iemand een idee.. hoe ik dat in godsnaam goed moet gaan praten?

Liefs,
Annemerel